I'm stepping out into the great unknown... I'm feeling wings though I've never flown

JOSS STONE

"Right To Be Wrong"

I've got a right to be wrong
My mistakes will make me strong
I'm stepping out into the great unknown
I'm feeling wings though I've never flown
I've got a mind of my own
I'm flesh and blood to the bone
I'm not made of stone
Got a right to be wrong
So just leave me alone

ฉันมีสิทธ์ที่จะผิดพลาด
ความพลาดพลั้งจะทำให้ฉันเข้มแข็ง
ฉันกำลังก้าวไปสู่ สิ่งที่ฉันไม่เคยเผชิญ
ฉันรู้สึกได้ถึงปีก แม้ไม่เคยโบยบิน
ฉันมีความคิดเป็นของฉันเอง
เป็นเลือดเป็นเนื้อ ถึงกระดูก
ฉันไม่ได้ทำมาจากหินกล้า
ฉันมีสิทธ์ที่จะผิดพลาด
ดังนั้น จงปล่อยฉัน

I've got a right to be wrong
I've been held down too long
I've got to break free
So I can finally breathe
I've got a right to be wrong
Got to sing my own song
I might be singing out of key
But it sure feels good to me
Got a right to be wrong
So just leave me alone

ฉันมีสิทธ์ที่จะผิดพลาด
ฉันได้ถูกรั้งไว้ นานเกินไป
ฉันต้องปลดปล่อยตัวเองไปสู่อิสระ
ที่ที่ฉัน จะหายใจได้
ฉันมีสิทธ์ที่จะผิดพลาด
ร้องเพลงของฉันเอง
ฉันอาจจะร้องผิดคีย์
แต่มันรู้สึกดีจริงๆ
ฉันมีสิทธ์ที่จะผิดพลาด
ดังนั้น จงปล่อยฉัน

You're entitled to your opinion
But it's really my decision
I can't turn back I'm on a mission
If you care don't you dare blur my vision
Let me be all that I can be
Don't smother me with negativity
Whatever's out there waiting for me
I'm going to faced it willingly

...

I've got a right to be wrong
My mistakes will make me strong
I'm stepping out into the great unknown
I'm feeling wings though I've never flown
I've got a mind of my own
Flesh and blood to the bone
See, I'm not made of stone
I've got a right to be wrong
So just leave me alone

I've got a right to be wrong
I've been held down to long
I've got to break free
So I can finally breathe
I've got a right to be wrong
Got to sing my own song
I might be singing out of key
But it sure feels good to me
I've got a right to be wrong
So just leave me alone

My host mom, Lynne.

Okay, this one is different - this is funny. YOU fill in the blanks about ME and send it back to ME. But FIRST send a blank one out to all your friends, including me, so we can return the favor to you. Be honest. They're really SCARY to get back. It only takes a minute, so just do it, PLEASE!

First send (forward) this survey to everyone you know to see how well he or she knows you. Second, hit 'reply' and fill this survey out about the person who sent it to you and send it back to them.

1. Where did we meet:

...Well, this is not a hard one. I remember perfectly well that we first met in the barn. You were milking the cows and suddenly, one of them decided to spill her poop on my coat... lol Good old time.

2. Take a stab at my middle name:

Ok... this is where i completely lost... hmmm ... hmm... Sorry.. I think I would have to give up on this one.

3. Do I smoke:

No, absolutly 100% not.

4. Color of my eyes:

Brown.

5. Do I have any siblings:

Yes you do. lol Lots of them.

6. What's one of my favorite things to do:

hmmm... I'll start with hot tub, then the barn chores, drinking coffee, watching evening series on TV... what else.. I would say you also like things that are challenging such as games or new things to learn. You love christmas...and you enjoy a good laugh.

... did I get it all?? I hope i did.

7. What is my favorite color:

I would go with... green! wasn't it green?

8. What's my favorite type of music:

Hmm... Gospel, Country, Christian rock....

9. Am I shy or outgoing:

Oh.... You are nowhere near shy. lol

10. Am I a rebel or do I follow the rules:

I think.. You do whatever solution you find best, most suitable or right. It doesn't always have to be rules or rebel.

11. Any special talents:

Talents...how could I name them all? You have zillions!! I think the best one is that you have a talent with people. You know how to move them, make them understand, light them up and fill them with energy.

I feel like I have the strength to do anything at all when I'm around you :)

12. How many children do I have:

Ummm.... that depends if I could counted myself. lol.

13. What do I drive:

Ford...fortuner, isn't it?

14. How old am I:

Hmmm..you are.... not old at all!!! ;)

15. If you and I were stranded on a desert island, what is one thing that I would bring

Coffee.

ในสังคมที่ปั่นป่วนทุกวันนี้

ในสังคมที่ปั่นป่วนทุกวันนี้ ในทรรศนะของผม เห็นว่า น่าจะเกิดจากกลุ่มบุคคลที่มีความคิดแตกต่างกันหลายๆ ประเถทคือ "ไม่รู้ ไม่ชี้", "ไม่รู้ แต่ชี้", "รู้ แต่ไม่ชี้"




.............................................................................
สมทบ พาจรทิศ
from"แล้วจะเสียดาย... ถ้าไม่ได้อ่าน"

One Laptop per Teacher

"คุณรู้สึกยังไงกับการศึกษาตอนนี้?"

"ก็รู้สึกว่า ยังไม่ค่อยได้อะไรมั้งคะ รู้สึกเสียเวลา"

"ใช่ คุณรู้มั้ย ตอนนี้อะไรๆก็แพง ค่าน้ำมันก็แพง การเดินทางก็เสียเวลามาก การที่คุณต้องเดินทางมาเรียนทุกวัน เสียเวลา เสียแรง เสียค่าใช้จ่ายต่างๆเหล่านี้ มันไม่คุ้มหรอก เพราะเนื้อหาที่คุณเรียน 1อาทิตย์ จริงๆมีอาจมีสาระแค่ชั่วโมงกว่า
เค้าเรียกว่า ค่าโสฮุ้ยมากกว่าสิ่งที่ได้ ในฐานะที่คุณเป็นคนรุ่นใหม่ และเล็งเห็นถึงปัญหานี้ คุณคิดว่า เราควรจะมีการเปลี่ยนแปลงแก้ไขยังไง เราต้องใช้ความคิด ริเริ่มอะไรใหม่ๆนะ มันถึงgeneration ที่สังคมเปลี่ยนไปมาก และเราต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว ไม่งั้นมหาลัยเราจะตามเขาไม่ทัน"

"หนูคิดว่า เด๋วนี้ทุกคนใช้เวลากับอินเตอร์เน็ตเยอะมาก ติดต่อกันง่าย เสียค่าใช้จ่ายน้อยมาก ทำไมไม่ลองลงเนื้อหาวิชา ความรู้ต่างๆ หรือว่า สั่งงาน/รับงาน ทางบล้อกล่ะคะ หนูว่า มันเป็นช่องทางที่ง่าย เร็ว และให้ความรู้ได้มหาศาลเลยนะ"

"จะให้ผมเล่นบล้อกหรอ โอ้ยย คอมพิวเตอร์ ผมใช้ไม่เป็นหรอก ผมไม่ใช้ มันทำให้เกิดช่องว่าง เวลาคุณอยู่ในอินเตอร์เน็ต คุณรู้หรอว่าอีกฝ่ายนึงทำอะไรอยู่ มันไม่เหมือนเวลาคุยกันจริงๆ เหมือนเรานั่งคุยกันอย่างนี้หรอกนะ มันมีปัญหากับสังคมเยอะ"

"...อ๋อ....ค่ะ"


.................................................................................................................................

Route 66 way after "dustbowl"

Oh noooooo! I'm lost!!!
Where's the Interstate highway???
...................................................



U.S. Route 66 (also known as Route 66, U.S. Highway 66, The Main Street of America, The Mother Road and the Will Rogers Highway)
ถนนสายแรกๆที่ตัดยาวววววผ่านกลางอเมริกา จากตะวันออกไปตะวันตก
ถนนนี้สร้างขึ้นเมื่อปี 1926 เป็นถนนที่มีความสำคัญกับประวัติศาสตร์อเมริกันมาก

originally ran from Chicago, Illinois, through Missouri, Kansas, Oklahoma, Texas, New Mexico, Arizona, and California, before ending at Los Angeles for a total of 2,448 miles (3,940 km)

ยาวเกือบ4000กิโลแน่ะ!
........................................................................................

อยู่ๆ ก็พูดถึง Route 66 ทำไมน่ะ
ถ้าสงสัยก็ตามมาเลยยย
มา sightseeing กับ route 66 กันเถอะ

<img alt="Old Route 66 near San Bernardino" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/c/c2/OldRoute66PavementMark.jpg/180px-OldRoute66PavementMark.jpg" class="thumbimage" border="0" height="135" width="180">

my own very movie week!!!

OH NOOO!!
ten days till skl starts...
what should i do! what should i do!

ummm.....
to compensate the long engagement of schoolworks that is arriving,
i shall have "my own very movie week!!"


ok.

Always: Sunset on Third Street 2
ดูภาคแรกมาแร้ววว สุดยอดดดมากกกกก ซึ้งมากกกกก เป็นเรื่องของคนบนถนนสายที่สาม ของโตเกียว สมัยหลังสงครามโลก
 และมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นอย่างน่ารักกิ๊บๆ ดูแล้วไม่ผิดหวังแน่นอนนน

อันนี้ภาคสองจ้ะ
วันพุด สองทุ่มสิบห้า ลิโด้
แร้วก้อ บลูเบอรรี่ไนท์ หกโมงสิบห้า

Tokyo Tower: Mom and Me, and Sometimes Dad
อันนี้อยากดูมากกกก ไม่ได้ดูซะที ชวนหม่ามี้ไปดูดีกว่า
วันอาทิด เที่ยงครึ่ง ลิโด้

จูโน่ก้ออยากดู  อินเดียน่าก้ออยากดู โอ้วๆๆ
เมมโมรี่ก้ออยากดู

How to Detect Lies

คำเตือน! บางทีคำโกหกก็ทำใ้ห้โลกน่าอยู่ รู้แล้วอาจแอบเฮิร์ท


ท่าทางการแสดงออก
การแสดงออกค่อนข้างจำกัด และดูแข็งๆ
มือและแขนไม่ขยับเขยื้อนมาก
ใช้พื้นที่ขยับเขยื้อนน้อย ไม่ขยับแขนกว้างๆ
ไม่สบตา
แตะ หรือเกาที่หน้าตัวเอง หู คอ จมูก ริฝีปาก
มักไม่ผายมือแตะบริเวณหน้าอกหรือหัวใจ
----------------------------------------------------
พวกbody language เนี่ย จริงๆแล้ว ต้องวัดกับคนตะวันตกมากกว่า
คนตะวันออกไม่ค่อยขยับเขยื้อนอะไรมากหรอกจริงมั้ย
อย่างคนอิตาเลียนจะชอบ talk with their hands คือแบบพูดอะไรมือก็จะขยับๆๆ ตลอดเวลาชวนปวดหัวมาก
แต่ก็จะดูเปิดเผยดี
อย่างคนญี่ปุ่นเนี่ย ค่อนข้างเก็บอารมณ์ ไม่เปิดเผยโผงผาง ก็จะค่อนข้างมีระเบียบร่างกายที่นิ่งๆ
สังเกตอย่างพวกเด็กที่เพิ่งกลับจากนอก ก็จะพูดๆๆแล้วมือขยับตลอดเหมือนกัน อันนี้ก็ดูได้เหมือนกัน ว่าใครไปเรียนนอกมา 555
จะว่าไป ตรงนี้ก็ใช้ดูได้นะ ว่าคนไหนเป็นคนเปิดเผย คนไหนเป็นคนเก็บความรู้สึก คือไม่ถนัดที่จะแสดงอารมณ์อะไรแบบนั้น
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

การวางอารมณ์์
จะค่อนข้างดูผิดเวลา ผิดธรรมดาหน่อยๆ
เช่น มีดีเลย์ ไม่แสดงออกทันที พอแสดงออกก็นานปกติ แล้วก็หยุดกระทันหัน เช่นเวลาใคร fakeหัวเราะ อะไรแบบนั้น
สีหน้า์ไม่ไปพร้อมกับคำพูด
อย่างเช่นถ้าได้รับของขวัญแล้วพูดว่า "อุ้ยย ชอบมากเลย" แล้วค่อยยิ้ม แทนที่จะยิ้มแล้วพูดไปด้วย อย่างงี้โกหกปลอบใจเราแน่ๆเลย
อารมณ์ที่ fakeขึ้นมา จะค่อนข้างอยู่ที่ปาก ไม่ทั้งหน้า ให้สังเกตที่กราม แก้ม ตา และรอยย่นหน้าผาก และแววตา โกหกเก่งแค่ไหนก็ fakeแววตาไม่ได้เนียนหรอก (แต่ก็ต้องยกเว้นให้นักแสดงแหละนะ 555)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จะว่าไป ตรงนี้ก็อยู่ที่ความสามารถในการแสดงอารมณ์ของคนด้วยเหมือนกัน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

การโต้ตอบ
คนที่ผิดจริงจะออกแนวพูดป้องกันตัวเอง (defensive)
คนที่บริสุทธิ์เนี่ย จะออกแนวโกรธ (offensive)
คนที่โกหก จะไม่ค่อยเผชิญหน้าตรงๆ หรืออาจหยิบ ของอะไรมาวางกั้นระหว่างตัวเองกับคุนที่พูดด้วย เช่นหนังสือ ถ้วยกาแฟ อะไรแบบนั้น
------------------------------------------------------
อันนี้ออกแนวสืบสวน สอบสวนแฮะ แบบสอบปากคำในโรงพัก
------------------------------------------------------

การใช้คำ
คนโกหกจะชอบเผลอทวนคำถาม
อย่างเช่น "เธอกินคุ้กกี้ชิ้นสุดท้ายนั้นรึเปล่า?"
แทนที่จะพูดแบบว่า "คุ้กกี้? เปล่านิ" อะไรแบบนี้
ก็จะทวนว่า "ป่าว เราไม่ได้กินคุ้กกี้ชิ้นสุดท้าย"
---------------------------------------------------------------------------
(อันนี้ไม่เคยสังเกตแฮะ แต่อาจเป็นเพราะว่า คนที่โกหกจะคิดคำแก้ตัวต่อๆไปอยู่ หรือว่ากังวลอยู่ ก็จะเผลอทวนคำถามออกมา
ถ้างั้น ถ้าไปเจอคนทำงานยุ่งๆ หรืออ่านหนังสืออยู่ แล้วเค้าทวนคำถาม ก็อย่าเพิ่งเหมาว่าโกหกละกัน 555)
---------------------------------------------------------------------------
คนโกหก มักจะตอบเลี่ยงๆอ้อมๆ
ถ้าคุยกับใครแล้วเค้าพูดอ้อมๆเลี่ยงๆ ก็ต้องพิจารณาหน่อย อะไรแบบนั้น
คนโกหก จะพูดมากกว่าธรรมดา บอกรายละเอียดเกินความจำเป็น พยายามทำให้เราเชื่ออะไรบางอย่าง
คนโกหก จะรู้สึกไม่สบายใจกับความเงียบ หรือการหยุดช่วงเวลาสนทนา
อาจเลี่ยงการใช้สรรพนาม
พูดเนิบๆไม่มีโทน
คนที่พูดจริงจะไม่รู้สึกขัด ที่จะเ้น้นเสียงในสรรพนาม เวลาเล่าเรื่อง
ถ้าโกหกไม่เก่ง การออกเสียงก็จะเบาๆ ติดๆขัดๆ ลิ้นพันกัน
เรียบเรียงประโยคได้ไม่ดีนัก
-----------------------------------------------------------
(บางทีคนขี้อายก็เป็นนะ อันนี้ต้องดูบุคลิกเหมือนกัน)
-----------------------------------------------------------

จุดสังเกตอื่นๆ
คนโกหก จะใช้อารมณ์ขัน หรือการประชดประชัน หลีกเลี่ยงประเด็น
ลองจับโกหกด้วยการเปลี่ยนเรื่องทันที ถ้าเป็นคนที่โกหก จะรีบไหลตามน้ำทันทีและผ่อนคลายลง
คนที่ไม่ได้โกหก จะงงว่าทำไมเปลี่ยนเรื่องเร็ว และอยากหันกลับมาคุยประเด็นเดิมต่อ


อย่างไรก็ตาม เราจะนำข้อสังเกตไปตัดสินไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็น เราต้องดูบุคลิกพื้นฐานของบุคคล
ว่าเปลี่ยนหรือแตกต่างจากพฤติกรรมปกติมั้ย อะไรแบบนั้น

Sourceแปลจาก: How to Detect Lies

ของเล่นใหม่

scribbler
วาดแล้ว กด start scribble แล้วจะมีจะมีเส้นscribๆ run เป็นรูปตามเส้นร่างเราเจ้าค่ะ
artpad
อันนี้เป็นพู่กันกับcanvas กันเรยทีเดียววว ส่งให้คนอื่นดูได้ด้วยนะ น่ารักมากก

Come with me, Daniel. :Morning Melody

Every single thing in this world is special.
Come with me, Daniel.
Come walk with me.

Don't you see how the sun lay his light?
Or how the wind holds little pollens,
'Till they fall on somewhere right?

Look at me, Daniel.
Look me in the eyes.
If you see them sparkling,
do I have to tell you why?

There is so much joy in the air that I breathe.
In waking up to you,
Under this clean white sheet.

In the reflection of the dawn,
On the sun-lit streets.
Close your eyes, Daniel.
You could hear something sweet.

The medley melody of almost silence.
Come along, Daniel.
Smell the soft essence.

Stillness that is tickled,
By the spills of dew drops.
Enchanting love songs,
From above these treetops.

Sit with me, Daniel.
How would you like your coffee?
Two sugar cube is just right for me.

...

to be continued

Arch

An arch consists of two weaknesses which, leaning on each other, become a strength.


Leonardo Davinci.

Infinite Things

"Two things are infinite:

the universe and human stupidity;

and I'm not sure about the universe."

-Albert Einstein

หนังสือที่อยากอ่าน กลายมาเป็นหนังที่เคยดู แต่รู้ไม่ทัน

Twelfth Night

Twelfth Night is a comedy by William Shakespeare, named after the Twelfth Night holiday of the Christmas season. It was written around 1601, and was first published in the First Folio in 1623

ได้เค้าโครงเรื่องมาจาก Menæchmi ของ Plautus และอ้างอิงสถานที่เดียวกัน คือ Illyria ซึ่งกล่าวไว้ว่าเป็นสถานที่เขตแดนที่เก่าแก่ ทางชายฝั่งตะวันออกของทะเลแอนเดรีย และเป็นสถานที่ในการดำเนินเรื่องที่แสนจะโรแมนติก

ในเรื่องนี้นางสาว ไวโอล่า เดินทางมาที่ Illyria และเกิดเรือล่ม ทำให้พลัดหลงกับ แฝดชายหนุ่ม เซบาสเตียน
ไวโอล่าปลอมตัวเป็นผู้ชายชื่อซีซารีโอ้ (Cesario) และออกค้นหาเซบาสเตียน แต่แล้วก็ได้พบกับดยุคหนุ่ม ออร์ซิโน่ (Duke Orsino) ซึ่งหลงรัก เค้าท์เตส โอลิเวีย และต้องการให้ไวโอล่า ซึ่งดยุคเห็นว่าเป็นผู้ชาย เป็นสื่อกลาง ถ่ายทอดจดหมายแทนใจระหว่างเขาและเธอ แต่แล้ว ไวโอล่าก็แอบตกหลุมรัก ดยุค และที่วุ่นกว่าคือ โอลีเวียก็ดันตกหลุมรักไวโอล่าที่เป็นซีซารีโอ้ โอลีเวียแสนเศร้าใจที่ไวโอล่าไม่ไยดีกับความรักของเธอ แต่แล้วสถานการณ์พลิกผัน เมื่อเซบาสเตียนผู้เป็นฝาแฝดปรากฏตัวขึ้น และทำให้โอลีเวียเข้าใจผิดว่าเป็นซีซารีโอ้ จึงขอแต่งงานด้วยทันที เซบาสเตียนตกลง แล้วเมื่อทั้งสี่มาประชันหน้ากัน ความจึงเปิดเผยขึ้นมาว่า ไวโอล่าซึ่งทุกคนรู้จักในนามซีซารีโอ้ ที่แท้แล้วเป็นหญิง ความจบที่โอลีเวียรักกับเซบาสเตียน และ ดยุคออร์ซิโน่ก็หันมารักไวโอล่า แฮปปี้เอ็นดิ้ง

subplot หรือพล้อตประกอบในเรื่องนี้ ซึ่งเป็นตัวขั้นเวลาขำขัน เป็นเรื่องของลุงขี้เมา ของโอลีเวีย คนใช้ผู้ชายในบ้านที่แอบตกหลุมรักเธอ และแม่บ้านที่สุดท้ายลงเอยกับตาลุงขี้เมา


ที่นี้....ถ้าใครคุ้นๆว่าเคยดูเรื่องนี้ที่ไหน ...
คุณเก่งมาก! เพราะเรามิเคยรู้เลยจนค้นพบในวิกิว่า

หนังที่เอาเรื่องนี้มาadapt คือ...
She's the Man


โอเค เรื่องเบาสมองขำขัน chicflic แบบ She's the man จะมาจาก บทละครแสนโรแมนติกของเชคสเปียร์อย่าง twelfth night ได้ยังไงกัน

1. นางเอกในเรื่อง she's the man มีนามว่า ไวโอล่า
2. เธอปลอมตัวเป็นผู้ชาย
3. เธอมีฝาแฝดชื่อเซบาสเตียน
4. เธอย้ายไปอยู่โรงเรียนทีู่่มีชื่อว่า Illyria คุ้นๆมั๊ย
4. มีร้านพิซซ่า ร้านหนึ่ง แอบชื่อว่า ซีซารีโอ้ (Cesario)
5. ไวโอล่าตกหลุมรักกับชายหนุ่มชื่อ Duke Orsino แต่อ่านว่า ดุค ออร์ซิโน่
6. ดุค ออร์ซิโน่ ตกหลุมรักสาวโอลีเวีย lab partner ของ ไวโอล่า
7. ไวโอล่าตกลงจะช่วยเป็นแม่สื่อให้ ดุค
8. โอลีเวียตกหลุมรักไวโอล่า
9. โอลีเวียเข้าใจว่าเซบาสเตียนเป็นไวโอล่า และสารภาพรัก
10. ไวโอล่าแฮปปี้เอ็นดิ้งกับดุค

ข้อที่แตกต่างจากบทละครออริจินอล คือ

1. นางเอกเตะฟุตบอล และบ้าบอลเป็นชีวิตจิตใจ
2. เธอเป็นสาววัยรุ่นทั่วไปและมีแฟนหนุ่มชื่อจัสติน นักฟุตบอลเช่นกัน
3. เธอไม่ได้เรือล่ม แต่ความฝันล่ม คือการที่ชมรมบอลหญิงถูกยุบ และเธอไม่สามารถเข้าทีมชายได้ แม้ว่าเธอเก่งพอ
4. เซบาสเตียนไม่ได้หายตัวไป แต่หนีพ่อแม่ไปประกวดวงร้อคที่ลอนดอน และต้องการให้ไวโอล่าcoverให้
5. ไวโอล่าไม่ได้ปลอมเป็น ซีซารีโอ้ แต่ว่าปลอมเป็นเซบาสเตียน
6. เธอไม่ได้ปลอมตัวเพื่อตามหาแฝด แต่เพื่อพิสูจน์ฝีเท้าและฝีแข้ง
7. ไวโอล่าในบทละคร ปลอมตัวเอง แต่ไวโอล่ายุค2006 มีสไตลิสท์ช่วยแปลงร่าง
8. ไวโอล่าเป็นแม่สื่อใ้ห้ดุคเพื่อให้ดุคติวเข้มฟุตบอลให้ เพื่อให้เธอได้เป็นตัวจริงในสนาม
9. ไวโอล่าสมัยใหม่มีแอบร้ายกว่า คือบอกให้ดุคไปออกเดทกับน้องสาวของเธอ (น้องสาวของเซบาสเตียน) ซึ่งหมายถึงเธอเอง แทนทีจะไปกับโอลีเวีย
10. เซบาสเตียนโกรธที่ถูกนึกว่าเป็นผู้หญิง และประกาศความเป็นชายด้วยการโชว์อวัยวะต่อหน้าชุมชน
11. ไวโอล่าโชว์หน้าอกพิสูจน์ต่อดุคและทีมฟุตบอลว่าเธอเป็นหญิง



เมื่อค้นพบบทแล้วว่า Twelfth Night กลายมาเป็น She's the Man ได้ คุณก็ควรรู้ว่า ...

10 Things I Hate about You ทำมาจาก The Taming of the Shrew
และ O ทำมาจาก Othello

LOSERS

Losers see the essense of winning.

Losers always see problems in every solutions.

Winners always see solutions in every problems.



...got this from a very-very old friend...

Hands of Karma Sutra

I ran into this while searching up on google for hands images.
However dirty those henna images are, you just can't deny the beauty.

[Source: http://slicing.us/sliver/hand-tattoo ]

And this slicing website that I ran into, appears to be (quoted) "a procrastination tool for people who like design, photography, illustration, charts, graphs, maps, comics, etc. you need an account to submit image slices, and to grow / shrink slices submitted by other members of this site."
How weird, eh?

I'll have to check this one out later.

The Place We Both Knew.

Haze of blue.
I'll walk with you.

Sky so vast,
Love comes to last.

Ivies on the grave,
I shall lie next to you.

Children won't catch us.
Past shall lie with us too.

Birds sing songs,
to the place we both knew.

Whispered my last word.
And I shall be home with you.

_________dedicated to those who love to last__________

Works of Sean Bass

บทที่1 BLINDNESS

บทที่1 BLINDNESS
“อาจเป็นเพราะแสงแดดที่ส่องต้องพื้นหญ้า เงาท้องฟ้าที่ตกต้องพื้นหินอ่อน พัดลมตัวเล็กที่พัดเอื่อย”

-เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ในความสลัว ในห้องที่มีทีวี มีหนังสือ มีโทรศัพท์ มีคอมพิวเตอร์ มีหน้าต่างที่เปิดกว้างสู่ข้างนอก แต่ตาทั้งสองข้างของเธอถูกปิดไว้ด้วยผ้าสีดำที่คาดปิดไปถึงหู เธอนั่งอยู่อย่างนั้น ห้องหมุนไปรอบๆ แล้วเวลาก็ผ่านไป
-พัดลม ผืนหญ้า นกที่บินโฉบไปบนฟ้า

“อาจเป็นเพราะความเบื่อหน่าย”

-Credit+Music
-เธอเดินเอื่อยไปบนท้องถนน และผ้าก็ปิดตาเธออยู่
-เธอนั่งดูทีวีที่บ้าน แต่เธอก็นั่งไปอย่างนั้นเอง เพราะผ้าปิดตาเธออยู่
เสียงพี่ชายเธอพูดขณะเดินผ่าน “นั่งดูตาไม่กระพริบเลยนะ” เธอหันไปทางพี่ชายเธอ และแล้วเขาก็มีผ้าปิดตาเหมือนกัน แต่เธอไม่เห็นหรอกเพราะเธอมีผ้าปิดตาอยู่
-นั่งลงกินข้าวกับเพื่อนๆ แต่ผ้าก็ปิดตาเธออยู่ เธอคิดว่าเธอควรหัวเราะ พอเธอหัวเราะ ทุกคนก็เงียบ
-เธอยังเดินเอื่อยไปบนท้องถนน และผ้าก็ยังปิดตาเธออยู่ เสียงรถเบรกดังเอี๊ยด ดูเหมือนจะรถชนคนเข้า คนรอบๆเธอต่างวิ่งเข้าไปดู เธอหยุด เธอจะหันไปไหม หรือเธอจะเดินต่อไป
-Title
-เธอเดินต่อไป แล้วเสียงความวุ่นวายก็ค่อยๆหายไป

“อาจเป็นความสวยงาม ที่ฉันมองไม่เห็น”

-เธอนั่งลงในห้องสลัวๆ เปิดโคมไฟอย่างที่เคยทำ เปิดลิ้นชัก แล้วก็หยิบสมุดเล่มนึงออกมา เธอหยิบดินสอขึ้นมาแล้วก็เริ่มเขียน “ The process of my blindness started when…”

The still point of a turning world.

Trip Fontaine: She was the still point of the turning world, man.



Soundtrack จากหนังเรื่อง The virgin Suicides
Air-Playground Love

เรื่องของเด็กสาวพี่น้องห้าคน ผ่านมุมมองของเด็กผู้ชายห้าคนที่เฝ้ามองจากบ้านตรงข้าม

We knew the girls were really women in disguise, that they understood love, and even death, and that our job was merely to create the noise that seemed to fascinate them.


เรื่องน่าแปลกใจเรื่องแรกเกิดขึ้นเมื่อเด็กสาวคนเล็กสุดพยายามฆ่าตัวตาย
หมอถามเด็กคนนั้นว่า What are you doing here, honey? You're not even old enough to know how bad life gets.
Cecilia: Obviously, Doctor, you've never been a 13-year-old girl.


ในขณะที่แม่ของเด็กสาวทั้งห้าคน มองผ่านมุมมองของผู้ใหญ่ว่า ควรจะปกป้องลูกๆยังไง สำหรับพวกเธอแล้ว มันเป็นการกักขังจากโลกทั้งใบ ชีวิตชีวาที่พวกเธอควรจะได้เผชิญ
Lux Lisbon: I can't breath in here.
Mrs Lisbon: Lu, you are safe, in here.


พ่อของเด็กทั้งห้าเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ ที่ค่อนข้างเนิร์ด แต่แอบชิล
Mr. Lisbon: [talking to his plants] Have we photosynthesized our breakfast today?



So much has been said about the girls over the years. But we have never found an answer. It didn't matter in the end how old they had been, or that they were girls... but only that we had loved them... and that they hadn't heard us calling... still do not hear us calling them from out of those rooms... where they went to be alone for all time... and where we will never find the pieces to put them back together.

What lingered after them was not life, but the most trivial list of mundane facts: a clock ticking on a wall, a room dim at noon, and the outrageousness of a human being thinking only of herself.


Tim Weiner: What we have here is a dreamer. Someone completely out of touch with reality.

Pygmalion Effect

Pygmalion Effect -การคาดหวัง และการตอบสนอง

The Pygmalion effect, Rosenthal effect, or more commonly known as the "teacher-expectancy effect" refers to situations in which students perform better than other students simply because they are expected to do so. The Pygmalion effect requires a student to internalise the expectations of their superiors. It is a kind of self-fulfilling prophecy, and in this respect, students with poor expectations internalise their negative label, and those with positive labels succeed accordingly. Within sociology, the effect is often cited with regards to education and social class.

The effect is named after George Bernard Shaw's play Pygmalion, in which a professor makes a bet that he can teach a poor flower girl to speak and act like an upper-class lady, and is successful.





Pygmalion is a 1938 British film based on George Bernard Shaw's play of the same name, and adapted by him for the screen. Ian Dalrymple, Anatole de Grunwald and Kay Walsh also made uncredited contributions to the screenplay. The film was a financial and critical success, and won a number of Oscars. Shaw's adaptation differs from his original play in that a ballroom scene was added and the ending changed - a surprising decision, given his previous insistence that the play's original ending remain intact.

Wendy Hiller was chosen by Shaw to play Eliza Doolittle after she had appeared in stage productions of Pygmalion and Saint Joan. The controversial line "Not bloody likely!" made her the first person to utter that swear word in a British film. The screenplay was later adapted into the 1956 theatrical musical My Fair Lady, which in turn led to the 1964 film of the same name.

Art Movie Wanna See list

Solaris (Russian: Солярис, Solyaris) is a 1972 Russian film directed by Andrei Tarkovsky. It is based on the novel Solaris by Polish science fiction author Stanisław Lem. The film features Natalya Bondarchuk, Donatas Banionis, Jüri Järvet, Nikolai Grinko and Anatoly Solonitsyn and has a soundtrack by Eduard Artemyev.

Solaris is a meditative psychodrama that is set mostly on a space station in orbit around the planet-like object called "Solaris". The scientific mission on the space station has fallen into a crisis. Psychologist Kris Kelvin travels to the station to evaluate and explore the situation, but soon experiences the same kind of hallucinations that have befallen the other crew members. The film concentrates on the thoughts and the conscience of its characters and is a "drama of grief and partial recovery". Solaris and its complex and slow storytelling has sometimes been compared to Western science fiction films, which rely on special effects and an imagined version of the future.^[1]

Solaris was a critical success and is widely regarded as one of Tarkovsky's best works. The film was presented at the Cannes Film Festival and won the Grand Prix Spécial du Jury and the FIPRESCI prize and was nominated for the Palme d'Or. Another film adaption of the novel by Stanisław Lem was released in 2002 under the name Solaris, directed by Steven Soderbergh.

The Namesake is a 2007 film which received a limited release in the United States on March 9, 2007. It has been screened at film festivals in Toronto and New York.

It is directed by Mira Nair and is based upon the novel The Namesake by Jhumpa Lahiri who appeared in the movie. Sooni Taraporevala adapted the novel to a screenplay.

The Namesake describes the struggles between two first generation Indian immigrants, from West Bengal, to the United States, Ashima Ganguli (Tabu) and Ashoke Ganguli (Irfan Khan), and their children, Gogol (Kal Penn) and Sonali (Sonia) (Sahira Nair). The featured locales are Kolkata, India, New York City, Yonkers, and the New York City suburbs of Nyack, Rockland County, Scarsdale, Westchester County and Oyster Bay, Long Island.

The Darjeeling Limited is a drama-comedy film directed by Wes Anderson, and starring Owen Wilson, Adrien Brody, and Jason Schwartzman. It was written by Anderson, Schwartzmann, and Roman Coppola. The film also stars Waris Ahluwalia, Amara Karan, Barbet Schroeder and Anjelica Huston, with Natalie Portman, Irfan Khan and Bill Murray in cameo roles.

Chris Cabin of Filmcritic.com gave the film 4 stars out of 5 and described Anderson's film as "the auteur's best work to date."^[9] Entertainment Weekly film critic Lisa Schwarzbaum gave the film a "B+" and said "This is psychological as well as stylistic familiar territory for Anderson after Rushmore and The Royal Tenenbaums. But there's a startling new maturity in Darjeeling, a compassion for the larger world that busts the confines of the filmmaker's miniaturist instincts."^[10] Armond White of the New York Press said that the film "is so reflective of personal experience (within the context of rarefied pop antecedents) that it returns common emotional power to today’s fragmented, disingenuous popular culture.."^[11] A.O. Scott of The New York Times said that the film "is unstintingly fussy, vain and self-regarding. But it is also a treasure: an odd, flawed, but nonetheless beautifully handmade object as apt to win affection as to provoke annoyance. You might say that it has sentimental value."

Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (aka Dr. Strangelove) (1964) is a black comedy film directed by Stanley Kubrick and starring Peter Sellers and George C. Scott. Loosely based by screenwriter Terry Southern on Peter George's Cold War thriller novel Red Alert (aka Two Hours to Doom), Dr. Strangelove satirizes the Cold War and the doctrine of mutual assured destruction.

The story concerns a mentally unstable US Air Force general who orders a first strike nuclear attack on the Soviet Union, and follows the President of the United States, his advisors, the Joint Chiefs of Staff and a Royal Air Force (RAF) officer as they try to recall the bombers to prevent a nuclear apocalypse, as well as the crew of one B-52 as they attempt to deliver their payload.

In 1989, the United States Library of Congress deemed the film "culturally significant" and selected it for preservation in the National Film Registry. Additionally, it was listed as #3 on AFI's 100 Years... 100 Laughs.

Once is a 2007 Irish musical film written and directed by John Carney. Set in Dublin, this naturalistic drama stars musicians Glen Hansard (of popular Irish rock band The Frames) and Markéta Irglová as struggling musicians. Collaborators prior to making the film, Hansard and/or Irglová composed and performed all but one of the original songs in the movie.^[1]

Shot for only €130,000 ($160,000),^[2] the film was very successful,^[3] earning substantial per-screen box office averages in the United States.^[4] It received extremely enthusiastic reviews^[5][6] and awards such as the 2008 Independent Spirit Award for best foreign film. Hansard and Irglová's song "Falling Slowly" received a 2008 Academy Award and a 2008 Grammy nomination, and the soundtrack as a whole also received a Grammy nomination.

The Savages is a 2007 American comedy-drama film, written and directed by Tamara Jenkins. It stars Philip Seymour Hoffman and Laura Linney and premiered at the Sundance Film Festival.

After drifting apart emotionally over the years, two single siblings — Wendy (Linney) and Jon (Hoffman) — must band together to care for an elderly parent, Lenny (Philip Bosco), who is rapidly slipping into dementia and who has been estranged from them for many years. Wendy and Jon first travel to Sun City, Arizona, to get Lenny once his common-law wife dies. They move him to a nursing home in Buffalo, New York, where Jon is a theater professor working on a book about Bertolt Brecht. Wendy, who is an aspiring, but unsuccessful, playwright, moves from New York City to help establish their father in Buffalo.

Neither is close with Lenny, who is said to have been a difficult man to live with. (It is implied that he was a psychically and emotionally abusive father.) Their dysfunctional family life appears to have left Wendy and Jon emotionally crippled and unable to sustain a relationship. She is sleeping with an unattainable married man 13 years her senior and he cannot commit to a Polish woman who must return to Krakow after her visa expires.

Their visits to the nursing home and their father's eventual death allow them to reevaluate their lives and to grow emotionally. In the end, Wendy is seen working on the production of her play about their terrible childhood and Jon is off to a conference in Poland where it's suggested he may reconnect with the woman he'd let go.

8½ (Italian: Otto e mezzo) is a 1963 film written and directed by Italian director Federico Fellini. It is regularly acclaimed by film critics as one of the finest films ever made; it consistently ranks in the "top ten best movies ever" lists by cinema institutes and academies; in a recent poll of film directors conducted by the British Film Institute, 8½ was ranked 3rd best film of all time.^[1] The film was shot in black-and-white by influential and innovative cinematographer Gianni di Venanzo, and features a soundtrack by Nino Rota.

The plot revolves around an Italian film director, Guido Anselmi (Marcello Mastroianni), who is suffering from "director's block." He is supposed to be directing an ill-defined science fiction film but has lost interest amid artistic and marital difficulties. As Guido struggles half-heartedly to work on the film, a series of flashbacks and dreams delve into his memories and fantasies; they are frequently interwoven with reality.


2001: A Space Odyssey is a 1968 science fiction film directed by Stanley Kubrick, written by Kubrick and Arthur C. Clarke. The film deals with thematic elements of human evolution, technology, artificial intelligence, and extraterrestrial life, and is notable for its scientific realism, pioneering special effects, ambiguous and often surreal imagery, sound in place of traditional narrative techniques, and minimal use of dialogue.

Despite receiving mixed reviews upon release, 2001: A Space Odyssey is today recognized by critics and audiences as one of the greatest films ever made; the 2002 Sight & Sound poll of critics ranked it among the top ten films of all time.^[1] It was nominated for four Academy Awards, and received one for visual effects. In 1991, it was deemed "culturally, historically, or aesthetically significant" by the United States Library of Congress and selected for preservation in their National Film Registry.

The Color of Pomegranates (originally released in the Armenian SSR as Սայաթ-Նովա, Sayat Nova) is a 1968 motion picture by the Soviet-Armenian director Sergei Parajanov, considered a masterpiece by Federico Fellini, Jean-Luc Godard and Michelangelo Antonioni.^{[citation needed]} It was censored and banned in the Soviet Union but made the top 10 list in Cahier Du Cinema in 1982 and Top 100 in Time Out.

Sergei Parajanov's "Color of the Pomegranate", a biography of the Armenian ashug Sayat Nova (King of Song), reveals the poet's life more through his poetry than a conventional narration of important events in Sayat Nova's life. The movie shows the poet growing up, discovering the female forms, falling in love, entering a monastery and dying. But these incidents are depicted in the context of what are images from Sergei Parajanov's imagination and Sayat Nova's poems, poems that are seen and rarely heard. Sofiko Chiaureli plays 6 roles, both male and female, and Sergei Parajanov, works on virtually every aspect of this film, void of any dialog or camera movement.^{[citation needed]}

His inspiration, he said, was "the Armenian illuminated miniatures. I wanted to create that inner dynamic that comes from inside the picture, the forms and the dramaturgy of colour."

Barry Lyndon (1975) is an award-winning period film by Stanley Kubrick based on the novel The Luck of Barry Lyndon (1844) by William Makepeace Thackeray. It recounts the exploits of an unscrupulous 18th century Irish adventurer (Barry Lyndon né Redmond Barry), particularly his rise and fall within English society. Ryan O'Neal stars as the title character.

In recent years, it has come to be regarded not only as one of Kubrick's finest films, but indeed as a classic of world cinema. It was part of Time magazine's poll of the 100 best films as well as the Village Voice poll conducted in 1999 and was ranked #27 in 2002 in a poll of film critics conducted by Sight and Sound. Director Martin Scorsese has cited Barry Lyndon as his favorite Kubrick movie.